Op 11 mei 1974 opende jongerencentrum Smoes haar deuren. 25 jaar lang speelde het een belangrijke rol in het leven van jongeren uit Badhoevedorp en Sloten. Als podium waar roemruchte bands uit die jaren zoals Doe Maar en Herman Brood & His Wild Romance, maar ook honderden andere bands optraden. Als plaats waar met veel idealen informatieprogramma’s werden georganiseerd of waar acties werden opgezet voor Afrika of Tsjernobyl. Als filmhuis waar werkelijk alle genres op het doek verschenen. Als club waar muziek de grond deed trillen en waar zich bijzondere party’s afspeelden. Het was echter niet allemaal goud wat er blonk. 25 jaar Smoes is ook het verhaal van de huisvestingsperikelen, de inbraken en de vechtpartijen.
Maar misschien nog wel meest, is het een verhaal geworden van de verbondenheid met elkaar. Smoes als de plaats waar je samen met je vrienden en vriendinnen iets bijzonders organiseerde en waar je elkaar elk weekend weer tegenkwam. Een plek voor jezelf.
Het bijzondere was vooral dat alles er ook door jongeren zelf werd georganiseerd. Zonder bemoeienis van professionals. Verbondenheid is misschien wel het woord dat kenmerkend is voor 25 jaar Smoes. Het gevoel dat er met elkaar iets bijzonders tot stand werd gebracht. Het gevoel dat door velen nog steeds ervaren wordt als het Smoes-gevoel.
Het boek vertelt het verhaal van de roemruchte geschiedenis van Smoes van 1974 tot 2000. Het Smoes-boek beslaat ruim 300 pagina’s en bevat een kleine 200 foto’s, illustraties, affiches en krantenartikelen.
Bij een bestelling via de website kost het boek €19,95. Voor eventuele verzendkosten wordt €5,- in rekening gebracht. Verzending is gratis. Het boek is te bestellen door gebruik te maken van het contactformulier onder contact. U kunt ook mailen naar: pijlschel@hetnet.nl.
Het boek is ook verkrijgbaar in de boekhandel. Voor boekhandels waar het boek te verkrijgen is: zie de home pagina.
Afgelopen zondag 1 september 2024, tijdens “Sloten op zijn kop”, het Smoes boek gekocht. Vervolgens gezeten op het bankje bij de brug tussen Sloten en Badhoevedorp begonnen te lezen. Met de nodige pauzes, waaronder een meet en greet met de schrijver en enige andere Smoes prominenten vanuit het verleden (alles onder het genoegen van een goed glas bier bij cafe Kerkzicht) en een fietstocht van 40 km terug naar huis, afgelopen maandagmiddag de laatste pagina omgeslagen. Wat loopt dit boek lekker en wat leest het prettig weg. Uiteraard genoten van de inhoud. Als jongetje uit de Amsterdamse Jordaan, op mijn 14e naar Badhoevedorp verhuisd, kwam ik in een heel andere wereld terecht. Het Haarlemmermeer Lyceum, nieuwe vrienden en vriendinnen en een heel andere sociaal culturele achtergrond. Ik voelde me al snel als een vis in het water. En Smoes was daarvan een belangrijk onderdeel. Met vrienden van toen en nu kan ik nog altijd met veel genoegen herinneringen ophalen aan die tijd. Een mooie uiteenzetting en zeker waard om te lezen.
Ook dit boek van Kees is geschreven in een prettige mengeling van dichtbij en distantie. In alles is de grote inzet van de vrijwilligers voelbaar, het geloof in het belang van het jongerencentrum /café en het vertrouwen en geloof in elkaar. Een enorm doorzettingsvermogen van het bestuur dat zichzelf steeds weer opnieuw weet uit te vinden en op creatieve wijze, in weerwil van maatschappelijke en politieke verschuivingen het verbindende SMOES gevoel weet te behouden. Had ik in mijn “jongerentijd” maar zo een plek gekend.
Knap ook hoe Kees met het inzoomen op de microwereld van Sloten en Badhoevedorp een boek heeft geschreven dat Sloten en Badhoevedorp ver overstijgt.
Met veel belangstelling en ook met veel herkenning heb ik het nieuwste boek van Kees gelezen. Zelf was ik in de eerste jaren van Smoes en zelfs daarvoor betrokken bij dit unieke project. En wat is er veel gebeurd in die 25 jaar dat Smoes bestond! Kees geeft daar een boeiende beschrijving van. Wat ik vooral mooi vind is dat het niet alleen een beschrijving is van de activiteiten in Smoes en de vele betrokkenen (ik kom veel bekende namen tegen), maar daar tussendoor ook een schets van de maatschappelijke en politiek-bestuurlijke ontwikkelingen in die periode (ook daar kom ik veel bekende namen tegen!). Smoes was een kind van zijn tijd. Maar in zekere zin ook zijn tijd vooruit. Het beste voorbeeld daarvan vind ik in de tekst van de Osdorp Posse “Rust en Ruimte” uit 1993, een tekst die vandaag geschreven had kunnen worden.
Zonder de vorige boeken van Kees tekort te willen doen, vind ik toch wel dat hij zich deze keer heeft overtroffen. LEZEN DUS!!
Allereerst een groot compliment voor Kees Schelling die met dit boek een heel leesbaar juweeltje heeft afgeleverd. Ik kwam thuis van boekhandel Jaspers en heb de volgende uren lezend op de bank doorgebracht, mijn gezin regelmatig opschrikkend met een luide lach.
Eerste deel speelde zich voor mijn tijd in SmoeS af, maar ik kende de meeste verhalen en las met interesse eindelijk “ware” kader en toedracht. Mooie projecten met NSOJ en prachtige uitwisselingen – de rijke westerlingen hadden nog oprechte gevoelens voor onze minder bedeelde medemensen. Jan Pronk stond nog op zijn socialistische voetstuk, maar de neo-liberale verpaupering in het denken was allang begonnen en de ouders van deze goed-bedoelende jongelui hadden fijne koophuizen en moesten toch echt VVD stemmen hoor !
Over mijn tijd wordt gelukkig een beeld geschetst dat veel positiever is dan ik mij herinner en zo lijkt het nog wat. In mijn herinnering zie ik een groepje kroegtijgers aan de bar en vooral lege zalen bij het meeste dat het bestuur met veel moeite nog het podium op kan trappen. Het aantal bands zonder eigen entourage die hier teleurgesteld zijn is astronomisch en als barmedewerker stond je inderdaad billenknijpend te hopen dat er wat publiek over het bruggetje kroop… Dat gebeurde zelden.
In het laatste hoofdstuk was ik al vertrokken, maar het schetst een dappere laatste poging van die-hards om hun SmoeS (en haar idealen) over te dragen aan een nieuwe generatie. Dit kon natuurlijk niet lukken (noem mij gerust een bejaarde met vroeger-was-alles-beter complexen), want alle zeilen voor het jongerenwerk hingen slap, de jeugd zelf leek geen jongerencentrum nodig te hebben, zij waren ver voorbij de transitie van bands naar techno, naar al het vertier in de palm van je hand. Pagina 288 stelt dat er geen grote ambities meer waren, maar volgens mij ook geen grote idealen. Is er nog oog voor kunst, cultuur, vriendschap en idealen zoals vroeger in SmoeS? Mwah, als oude man van 60 denk ik dat het steeds minder wordt, maar ik heb het wel proberen mee te geven aan mijn kinderen, zoals ik ook het SmoeS-boek aan hen zal geven. Verplicht leesvoer !!!
Dank Kees, voor een prachtig gedocumenteerd eerbetoon aan Smoes en iedereen die aan Smoes heeft bijgedragen. Al lezend werd Smoes weer leven ingeblazen, het Smoesgevoel kwam terug, de tijd dat ik 20 was en naar onbekende en onbegrepen bandjes luisterde of in een uitpuilend Smoes stond met bands die later wereldberoemd in Nederland waren. Als je het boek uit hebt is het onbegrijpelijk dat Smoes het 25 jaar heeft volgehouden en begrijp je hoeveel waardevolle ervaring er is opgedaan door al die vrijwilligers. Als je ooit in Smoes bent geweest een ‘must read’!
Leuk om links en rechts om mij heen ter vernemen dat mensen het boek ook kopen voor hun kinderen en hiermee een deel van hun jeugd doorgeven aan hen. Of het SmoeSboek voor vaderdag dan wel hun verjaardag kregen, leuk hoor om te zien/te horen wat het allemaal los maakt.
Hoi Kees.
Ik heb het Smoesboek met veel plezier gelezen.Het is goed geschreven en leest lekker weg.Het geeft een goed beeld van die tijd.Het was een leuke tijd maar ook de minder leuke dingen komen aan bod.
Ook de vele foto’s maken dit compleet.
Het geeft een volledig beeld van de geschiedenis van Smoes.
Heel erg van dit boek genoten! Ook als je van een andere generatie bent dan de hoofdrolspelers in het bestaan van Smoes en nooit een voet in het jongerencentrum hebt gezet, of misschien dan juist, geweldig om te lezen. Ik voelde me tijdens het lezen van het boek alsof ik zelf in de drukke zaal stond tijdens een optreden met een pint Guinness in m’n hand, op de afgeragde bank zat tijdens een minder goed bezochte filmavond, en alsof ik zelf na een biertje te veel in het luik tussen de zaal en de wc’s in tuimelde. Geweldige anekdote’s, mooi omschreven en inspirerend voor deze millenial die ten opzichte van de jongeren van de jaren ’70 en ’80 toch een stukje heeft ingeleverd op activisme en ondernemendheid. Een aanrader voor jong en oud!
Leuk boek. Voor mij als laatste generatie ook leuk om te lezen hoe het jongerencentrum is opgericht en door wie.
Daarnaast weer heerlijk wegdromen over vroeger. Geweldige tijd was het.
Wat een boek! Ik ben het helemaal eens met de superlatieven hierboven. En het was nog wel een culminatie van een heel proces! Kees heeft ons een heleboel laten mee maken. Gesprekken vooraf, herinneringen aftappen, bijdragen laten schrijven. Foto’s verzamelen. Ook op de voorproefmiddagen heeft hij velen van ons ruimschoots aan het woord gelaten. En al dan niet bewust geregisseerd ontstond er bijna een beweging tot behoud van het SMOES-gevoel. Er bleek een groeiende schat aan foto’s en ander bronnenmateriaal! Mooi om te zien hoe Kees daar allemaal een plezierige regie op hield. En ontzettend knap hoe daar lijn in gebracht is: een soort “coming of age” van achtereenvolgende generaties vrijwilligers en bezoekers op de golven van de veranderende tijdgeest. Die tijdgeest ook nog eens gevat in muziekstromingen, teksten en films en economische conjunctuur. Daarmee werd niet alleen het stuk dat ikzelf heb meegemaakt interessant maar de ook de perioden daarna. Ik zou elke wetenschapper van de recente geschiedenis dit boek aanraden. En de toon bevalt me erg. Nergens gewichtig en nergens met nostalgie of weemoedige gevoelens. Die gevoelens laat Kees geheel aan de lezer zelf. Dat was bij mij in goede handen. Ik las het bijna in een ruk uit. Bijna, want af en toe moest ik het even wegleggen en stil naar buiten staren. Teresa, met wie ik al meer dan 40 jaar samen leef, vroeg zelfs wat er was. Dank je wel Kees!
Wie had ooit gedacht dat er voor een jongerencentrum dat bijna een kwart eeuw geleden de deuren sloot een monument zou komen? Niemand toch? En toch is dat precies wat Kees hier heeft gedaan met dit schitterende boek. Ik heb genoten van de eerste pagina tot bijna het einde, want dat einde was ernstig triest, zonder dat Smoes daar nu zelf veel aan kon doen. Het vervulde mij met weemoed.
Ik vond het beste deel het allereerste begin. Een stuk lokale geschiedenis waar ikzelf hoegenaamd niets van wist. Velen van ons hadden wel een tikje mee van dat ‘maatschappijkritiese’ en dat idealisme. Maar hoe dat uiteindelijk uitmondde in Snoes – daarvan had ik geen weet. Kees, je zet dat prachtig neer tegen de achtergrond van die tamelijk opstandige jaren ’70…
En verder was het gewoon een feest van herkenning. Geweldige concerten in een bomvol Smoes (een zeer gedreven Bram Vermeulen staat me nog helder voor de geest), maar ook prettig gestoord cabaret, de kolder van Van Oekel, die legendarische dichtersavond en natuurlijk ook de triomfen en de déconfiture van onze eigen Informatiegroep begin jaren ’80. Teveel om op te noemen.
Bon, bref zoals de Fransen zeggen, ik heb alleen maar complimenten voor dit mooie stuk historie! Ik weet als collega-schrijver uit eigen ervaring wat een monnikkenwerk het is om materiaal uit het verleden te vinden en te ordenen. Dit resultaat is dus dit monument in boekvorm, ook zo geslaagd dankzij de vormgeving. Chapeau dus! Nu nog vanuit Nederland en straks weer vanuit mijn geliefde Abidjan, waarheen het Smoesgevoel gezellig gaat meereizen.
Ongelofelijk leuk om het boek te lezen en al die bekenden weer voorbij te zien komen, het brengt het zowat levend terug, zat er af en toe weer midden in. Hoe bijzonder het eigenlijk was maakt het boek ook duidelijker dan ik me ooit gerealiseerd heb, dat het überhaupt bestond, en hoe het begonnen is enzo. Fantastische herinneringen, ik heb genoten.
From the land of Oz down under I’m looking forward to reading another Kees Schelling bestseller! Mijn Nederlands en mijn geheugen bijslijpen.
Gisteren las ik je boek uit.
Al mijn herinneringen lagen in het eerste deel over de beginperiode, maar ik heb scannend alle andere hoofdstukken gelezen. Aan het eind weende ik om de teloorgang van Smoes.
Het is een magnifiek boek.
Mogelijk te concreet voor sociologen, hoewel ik erg benieuwd ben naar het oordeel van Wil Schackman, die vergelijkbare boeken in Groningen publiceert.
Maar voor mij heb je een levenswerk neergezet en zo lees ik het.
In jouw reis door jouw verleden heb je de kern gevonden van leven, vriendschap, saamhorigheid.
Ik dank je daar uit het diepst van mijn hart voor.
Mathieu Heemelaar, je vriend vanaf ons 12e jaar.
Prachtig neergezet
Groet Ada
Wat een prachtig document over het unieke Smoes afgezet tegen het tijdsbeeld van mijn eigen jeugd in Badhoevedorp. Het boek brengt vele herinneringen terug van gebeurtenissen en personen uit de periode van mijn lagere en middelbare school, voetbalclub sv Badhoevedorp en uiteraard Smoes waar het in het weekend allemaal samen kwam. En wat is er veel fotomateriaal terwijl er in die jaren nog geen mobiele telefoons waren! Met terugwerkende kracht ben ik (weer) enorm trots op iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen aan het succes van deze belangrijke plek voor zo veel jongeren uit Badhoevedorp en omstreken.. Kees bedankt voor dit prachtige boek! Het heeft mijn verwachtingen overtroffen.
En zo is het!
Het SmoeSboek neemt je mee terug naar de jaren 70 , 80 en 90. Prachtige korte verhalen over o.a. Herman Brrod, Drs P en Sjef van Oekel en de vele andere popbandjes van die tijd. Ook golven van de politieke tijd komen voorbij. Of het verhaal over pornobaas Sneeboer! Geweldig om weer even ondergedompeld te worden in deze tijd. Het is een mooi geschiedenisboek geworden over jongerencultuur in het laatste kwart van de vorige eeuw.
Beste Kees, en Smoes-aanhangers,
Ik heb het Smoes-boek doorgekregen van mijn overbuurman Peter Osinga, oud-dorpsgenoot, oud-voetbalcollega van SV Badhoevedorp en al 40 jaar mijn overbuurman samen met overbuurvrouw Conny de Rooij. Tijdens mijn camperreis (mei-juni 2024) door noord Italië het in een ruk uitgelezen. Wat heerlijk om al die verhalen en oh zo bekennende namen terug te lezen. Ik ging echt terug in de tijd (1969-1979) door de bekende namen en vrienden van toen. Gert Groot waar ik mee op de lagere school (Oranje Nassau school) zat en bevriend was en daarvoor met Jan-Willem Voorham (Nassauschool). We vormden samen met o.a. Rob Zonjee, Willem Smit, Joop Koopman, Paul Neering, René Feijt en Hans Schreurs een vriendengroep in de jaren ‘69 – ‘72. Muziek, Ajax, SV Lijnden later SV Badhoevedorp en de wekelijkse meeting (Rowans) achter de katholieke kerk en bij elkaar thuis bonden ons. Een heerlijke tijd die helemaal terugkomt bij het lezen van het boek. Ook de namen van vele die SV Badhoevedorp voetbalde kwam tegen. Een prachtig boek, in de tijdgeest opgetekend. Dank daarvoor.
Arie Roos
Ben, als oud-redacteur van het blad OINK, benieuwd naar het boek. Ik zie nog zo Sjef van Oekel voor me, met achter zich de Smoes-kreet PLEUR MAAR NEER.
Prachtig: Oud DJ Pleur Maar Neer
Prachtig eerbetoon aan SmoeS ons jongerencentrum, wat zo’n belangrijke rol heeft gespeeld in wie we nu zijn. De beschrijving van de begin periode brengt de tijdgeest van toen helemaal bij mij terug, waarbij we tegen de maatschappelijke gevestigde orde waren, alles moest anders. Wij gingen dat natuurlijk wel even doen als wereldverbeteraars. We worden meegenomen terug in die tijd met vele optredens, waar ik de helft al vergeten was, een fantastische opsomming van de programma’s met prachtige persoonlijke vaak grappige verhalen en veel foto’s uit die tijd. Ook kunnen we lezen dat de jongere garde na ons dit Smoes-gevoel met verve heeft voortgezet en misschien nog wel meer dan dat. Dit stukje SmoeS geschiedenis is door Kees zeer fraai neergezet en een must voor alle nu “oude jongeren” die hun jeugdjaren periode ‘73-99 in Badhoevedorp en Sloten hebben doorgebracht.’