In de verhalen in ‘Licht, lucht en leven’ keert Kees Schelling terug naar de voormalige Sloterpolder, een sprookjesachtig gebied aan de rand van Amsterdam West. De Sloterpolder ontleende zijn unieke karakter aan het feit dat hij tegen de stad aan lag, maar tegelijkertijd bijna volledig geïsoleerd ervan was. De polder was aanvankelijk alleen via het water en later te voet te bereiken.
In dit boek vertellen veertien voormalige inwoners van dit gebied hun verhaal en geven daarbij een veelzijdig beeld van het leven in de polder.
Een leven vlakbij de grote stad, maar wat sfeer betreft ver daarvan verwijderd.
Een leven dat gekenmerkt werd door werken, werken, werken, een onverwoestbaar geloof en een grote betrokkenheid op de familie en het gezin.
Een hard leven ook. Niet alleen door de omstandigheden waaronder geleefd moest worden, maar ook door de tijd waarin crisis, oorlog en wederopbouw elkaar opvolgden. En voor de bewoners van de Sloterpolder betekende wederopbouw geen herstel, maar ging die periode gepaard met vertrek, verlies en verdriet omdat er ruimte gemaakt moest worden voor de stadsuitbreiding van Nieuw West.
‘ Licht, lucht en leven’ vertelt verhalen over tuinderijen onder de rook van Amsterdam, de stadsbevolking die in de hongerwinter de polder introk op zoek naar voedsel, over tuinders die met hun groenteschuitje naar Zeeland trokken om daar hulp te verlenen bij de watersnoodramp, over de scheepswerf in de polder waar de bootjes voor de boeren en tuinders werden gebouwd, over de oorlog, de honger en het verzet tegen de Duitsers, over een onwrikbaar geloof, maar vooral over het gewone dagelijkse leven van de mensen in de Sloterpolder bij Amsterdam.
De prijs van het boek is € 19,95 exclusief verzendkosten en het is te bestellen door gebruik te maken van het contactformulier onder contact. In de boekhandel kost het boek € 19,95. U kunt ook mailen naar: pijlschel@hetnet.nl. Voor boekhandels waar het boek te verkrijgen is: zie de home pagina.
Anderen over ‘Licht, Lucht en Leven’:
Kees Klaver:
Zeelandvaarders
Ik zit nog thuis met de vaarkaart en het boek ‘Licht, Lucht en Leven’ op schoot. Het is een boek met verhalen van tuinders over de voormalige Sloterpolder en is geschreven door Kees Schelling.
Waar zich nu de westelijke tuinsteden bevinden, lag ruim 60 jaar geleden een polder met houten huizen en sloten waar tuinders in lage kassen hun land bewerkten. De oogst ging in volgeladen pramen door de sloten van de polder, werd over de overhaal getrokken bij de Overtoom en vervolgens naar de Centrale Markt gevaren om te worden verkocht.
Het eerste verhaal van het boek gaat over de Zeelandvaarders waarin verteld wordt dat vlak na de waternoodramp Gerrit van Veen, wonende aan de Kikkersloot in de Sloterpolder, het initiatief neemt om met een aantal stoere mannen met 7 schuiten naar Zeeland te varen om daar hulp te bieden aan de slachtoffers.
Ingegeven door goede vriend en schrijver Kees Schelling is ons oorspronkelijke plan om dezelfde route te varen als de zeelandvaarders in 1953. Maar, zoals zoveel bootvaarders zullen herkennen, pakt het allemaal heel anders uit.
We vertrekken vanaf de thuishaven Onklaar Anker -de route zoals die in het boek vermeld staat- naar de Kagerplassen. Op de ringvaart vlak voor de Aalsmeerbrug zien we de grote hal van ‘Scheepswerf Gouwerok’. In het boek ‘Licht, Lucht en Leven’ staat ook een verhaal geschreven aan de hand van een interview met Aat de kleinzoon van Arie Gouwerok, Zijn grootvader Arie is deze werf gestart in 1915 in de Sloterpolder op de hoek van de Slotervaart en de Westlandgracht. Het familiebedrijf is begonnen met het maken van houten pramen en de vakkennis is van vader op zoon overgedragen. Inmiddels is het uitgegroeid tot een grote werf die superjachten bouwt, die over de hele wereld verkocht worden. Als ik zo’n verhaal leest, maakt het van mij een trotse Nederlander.
We komen uiteindelijk in Rotterdam, maar blijven daar om verschillende redenen steken. Ik sla het boek ‘Licht, Lucht en Leven’ van Kees Schelling er nog eens op na en lees dat de zeelandvaarders moeite hadden om hun weg door Rotterdam te vinden. Een schipper van een vrachtschip is zo vriendelijk om ze op sleeptouw te nemen, maar verder dan Goeree-Overflakkee zijn ze niet gekomen. Wij besluiten dat wij niet verder zuidwaarts gaan. Voor ons geen vrachtschip om ons op sleeptouw te nemen. We gaan na Rotterdam verkend te hebben weer richting noorden.
Graag zou ik in het bezit willen komen van dit boek: ik ben in 1949 in de Sloterpolder geboren : dochter van Theo Wolkers
Heb het boek ook met veel plezier gelezen. Hele mooie verhalen van personen/ families met een grote mate van diversiteit! Ben zelf bezig met een boek over mijn jeugd in Amsterdam-West en heb voor schrijven van het hoofdstuk over de Sloterpolder, waar ik tot mijn 6e heb gewoond, ook dankbaar gebruik gemaakt van de informatie uit het boek. De andere hoofdstukken gaan over mijn lagere schooltijd in de Torn Prikkerstraat in Overtoomse veld en mijn middelbare schooltijd toen ik aan de Louwesweg woonde.
Mijn moeder Jo Hekkenberg-Holla (1925) is opgegroeid in de Sloterpolder. Wat zou zij genoten hebben van dit boek. Jammer ook dat we niet meer samen kunnen praten over al die namen die me zo bekend in de oren klinken maar waarvan ik, een enkele uitzondering daargelaten, de meeste mensen natuurlijk niet ken. Zelf heb ik als jong meisje (1951) de polder ook nog op mijn netvlies staan als we op bezoek gingen bij mijn opa Docus Holla en Anna Holla-Harte
Ik (Joke Harte-Bosma) vrouw van Cees Harte heeft het boek met veel plezier gelezen. Mooie zinnen, mooi anekdotes. Ik ben nu nog meer te weten gekomen van de Sloterpolder en zijn bewoners, de plek waar mijn man is geboren en de eerste 10 jaren van zijn leven heeft doorgebracht.
Kees dank je wel dat je dit boek hebt samengesteld/geschreven.
Cees zijn zussen (Joke en Riet Harte) hebben er ook van genoten.
Genoten van dit boek. Kreeg het van een vriendin. Mooie en bijzondere inkijk in het leven van een generatie die naar elkaar omzag, lief en leed met elkaar deelden. Een stukje geschiedenis van de gewone hard wekende mens..
ook een stuk herkenning voor mijn generatie (79 jaar) .
Heb ook het “verloren Paradijs” met veel genoegen gelezen.
Bedankt!
Kees is een bijzondere archeoloog. Onder het zand van de vooruitgang wemelt het van prachtige anekdotes, gevaarlijke avonturen en een wereld die we niet meer kennen. Licht, lucht en leven brengt die wereld terug. Het lezen is als een bezoek aan de vele families. Je raakt betrokken en wordt als het ware familie van de Sloterpolder. Lees het boek, leef mee en spreek het voort als lering en vermaak om je eigen leven te inspireren. Kees bedankt!